เมอรีล สตรีพ กับการรับบทเป็น มาร์กาเร็ท แธตเชอร์ ผู้หญิงที่เด็ดเดี่ยว จอมบงการ และเปลี่ยนความคิดของทุกคนเกี่ยวกับประเทศอังกฤษ นักแสดงที่ถูกเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์มากที่สุดในประวัติศาสตร์คนนี้ ขึ้นชื่อด้านการเลียนแบบทุกรายละเอียดได้เหมือนจริงจนน่าขนลุก ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ รอยยิ้ม หรือท่าทางการเดิน จนอาจกล่าวได้ว่าเธอเหมือนแธตเชอร์ยิ่งกว่าตัวแธตเชอร์เองเสียอีก

สตรีพทำการบ้านอย่างหนักก่อนหนังเปิดกล้อง เธอถึงขนาดรู้ว่าแธตเชอร์ใส่อะไรไว้ในกระเป๋าถือบ้าง และจากการค้นคว้าทำให้เธอได้ข้อสรุปว่า แธตเชอร์เป็นนักเลียนแบบเช่นเดียวกัน จากการที่เธอยอมถูกแปลงโฉมและเปลี่ยนวิธีพูดเพื่อให้เหมาะสมกับบทบาทผู้นำประเทศ กล่าวอีกอย่างได้ว่า สตรีพรับบทเป็นผู้หญิงที่พยายามจะสวมบทผู้นำท่ามกลางสังคมชายเป็นใหญ่อีกทอดหนึ่ง ซึ่งความซับซ้อนดังกล่าวหาได้คณามือสตรีพแต่อย่างใด เธอเลียนแบบโทนเสียงที่ถูกขัดเกลาให้ฉะฉาน แข็งกร้าวได้อย่างเป็นธรรมชาติ ซึ่งผู้กำกับ ฟีลิด้า ลอยด์ กล่าวชมว่า เมอรีลมีหูที่จับรายละเอียดได้ดีเยี่ยมนัก

นอกจากนี้ เธอยังเลียนแบบท่าทางเยือกเย็นดุจนางพญา โดยเฉพาะในช่วงปลายอาชีพผู้นำ เมื่อแธตเชอร์สนุกกับการฉีกหน้าเหล่ารัฐมนตรีชายให้อับอาย รวมถึงกลิ่นอายความเซ็กซี่ได้หมดจด ที่สำคัญการที่หนังเริ่มต้นในยุคปัจจุบัน ก่อนจะตัดแฟลชแบ็คเป็นช่วงๆ ไปยังนาทีสำคัญทางประวัติศาสตร์ ขณะแธตเชอร์อายุมากและเริ่มฟั่นเฟือนจนเห็นภาพหลอนของสามีที่เสียชีวิตไปแล้ว (จิม บรอดเบนท์) ทำให้ The Iron Lady เป็นหนังที่เล่าถึงการขึ้นมาสู่อำนาจมากพอๆ กับความตกต่ำ และทำให้สตรีพได้เผยอีกด้านของตัวละครที่เปราะบาง อ่อนแอ ตลอดจนรู้สึกว่าตัวเองไร้ความสำคัญ

มันจะเป็นอย่างไร ถ้าผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเคยยืนแกร่งบนเวทีโลก มีอำนาจตัดสินใจเรื่องสำคัญๆ ของประเทศ วันหนึ่งกลับกลายเป็นเหมือนมนุษย์ล่องหนที่ไม่มีใครสนใจ เราทุกคนต้องเผชิญความตาย เราจากไปอย่างเงียบๆ โดยไม่อาจเอาอะไรติดตัวไปได้ ซึ่งฉากที่สะท้อนสัจธรรมอันเจ็บปวดดังกล่าวได้ชัดเจน คือ ฉากเปิดเรื่องเมื่อแธตเชอร์เดินออกไปซื้อของในร้านชำโดยไม่มีใครจดจำได้ สุดท้ายแล้วอดีตผู้นำประเทศนานกว่าหนึ่งทศวรรษก็กลายเป็นแค่หญิงชราธรรมดาๆ คนหนึ่ง



รายงานโดย MR.Numchok

[ www.facebook.com/Numchok Angkinan ]