ภาพยนตร์เล่าถึงครอบครัวๆหนึ่ง จากอำเภอปาดังเบซาร์ จังหวัดสงขลา เรื่องราวของแม่และลูกสาวสองคน ทั้งสองคนพี่น้องต่างคนต่างก็ต้องจากบ้านเกิด แยกกันใช้ชีวิตอยู่ในที่อื่นๆไปตามหนทางของแแต่ละคน แล้ววันหนึ่งทุกคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง เมื่อวันหนึ่งแม่ได้มาเยี่ยมลูกสาวคนเล็กวัยมัธยมปลาย “ป่าน” (สายป่าน อภิญญา สกุลเจริญสุข) ที่ส่งมาอาศัยให้อยู่กับน้าสาวและเรียนหนังสืออยู่ที่กรุงเทพ แต่แม่ก็มาประสพอุบัติเหตุร้ายแรงจนเสียชีวิต ป่านรอจนกระทั่ง “ปิ่น” (จักจั่น อคัมย์สิริ สุวรรณศุข) พี่สาวคนโต ที่หนีออกจากบ้านไปทำงานและอาศัยอยู่ทีประเทศสิงค์โปร์กลับมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เพื่อที่จะนำศพของแม่เดินทางกลับไปทำพิธีศพยังบ้านเกิด

บรรยากาศในรถปกคลุมไปด้วยความตึงเครียดระหว่างสองพี่น้องที่ไม่ได้เจอหน้ากันนาน และต่างคนต่างก็กุมความลับความรู้สึกผิดของตนไว้โดยที่ไม่อยากให้อีกคนได้รับรู้ ป่านที่จมอยู่กับความรู้สึกผิดที่ปล่อยให้แม่จากไปอย่างโดดเดี่ยว ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นไม่กี่นาทีพยาบาลก็ได้มาเตือนให้รู้แล้วว่าลมหายใจสุดท้ายของแม่กำลังจะมาถึงแล้ว ส่วนปิ่นเองก็ยังรู้สึกผิดอยู่ข้างในที่เธอยังไม่ได้บอกเหตุผลและความจริงให้แม่ได้รับรู้ว่าทำไมเธอถึงต้องทะเลาะกับแม่เพื่อที่จะขอยกเลิกงานแต่งงานของเธอเองเพียงไม่กี่วันก่อนหน้าที่จะมีงานพิธีจนต้องหนีหายไปจากบ้านเมื่อสี่ปีก่อน การเดินทางดำเนินต่อไปอย่างตึงเครียด แต่บางครั่งก็ถูกขัดด้วยอารมณ์ขันอันไม่ถูกทีถูกเวลาของ “ต่อ” (ต่อพงษ์ กุลอ่อน) คนขับรถ มีเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นกับทั้งสามคนอยู่เป็นระยะ ซึ่งเหตุการณ์ต่างๆเหล่านี้เป็นตัวบังคับให้ปิ่นและป่านต้องหันกลับมาเริ่มคุยกันอีกครั่ง และการที่ปิ่นและป่านถูกบังคับให้มาใช้เวลาอยู่ร่วมกันตลอดการเดินทางในครั้งนี้ ทำให้ทั้งสองค่อยๆเริ่มที่จะแบ่งปันเรื่องราวของตนให้กันและกันฟัง ทำให้ทั้งปิ่นและป่านต่างก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่มีต่อกัน และเข้าใจถึงความรู้สึกลึกๆของตนเองว่าความจริงแล้วพวกเธอก็อยากที่จะอยู่กับครอบครัวมากกว่าที่จะต้องแยกจากกันไปอยู่กันคนละที่คนละทาง

จนกระทั้งบางสิ่งบางอย่างทำให้ปิ่นตัดสินใจที่จะเปิดเผยเรื่องราวที่เธอปิดบังเอาไว้ว่าทำไมเธอถึงต้องหนีออกจากบ้านไปในตอนนั้นให้ป่านฟัง และทั้งสองคนก็ต้องตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรกับความสัมพันธ์ที่แตกแยกของครอบครัวตนเมื่อได้พบกับพ่อที่กลับมาหาครอบครัวไปอีกครั้งในวันที่ต้องไปลอยอังคารแม่